Święta Anna jest to miejscowość położona w północnej części województwa śląskiego, około 30 km na wschód od Częstochowy. W tej niewielkiej miejscowości znajduje się zabytkowy klasztor pochodzący z XVII wieku. Będąc w okolicy, postanowiłem odwiedzić sanktuarium.
Było późne niedzielne popołudnie, według prognozy pogody zbliżała się burza. Prawdopodobnie właśnie dlatego na terenie klasztoru byłem zupełnie sam. Lubie ciche, odludne miejsca. Ucieszyłem się, że nie muszę przeciskać się między tłumami turystów.
Historia klasztoru i sanktuarium Św. Anna
Zarówno sanktuarium, jak i miejscowość otrzymały swoją nazwę od imienia Świętej, która wkrótce po przywiezieniu na Jasną Górę cudownego obrazu Matki Bożej (1382 r.) zaczęła objawiać się miejscowej ludności — od św. Anny zwanej Samotrzecią.
Według przekazów za panowania królowej Jadwigi, wśród lasów, moczarów i pastwisk ukazały się pastuszkom trzy Osoby w wielkiej jasności: poważna starsza pani z młodszą od niej i z Dzieciątkiem na kolanach. Widzenia powtarzały się często, a lud gromadził się tutaj coraz liczniej na modlitwie.
Pod koniec XV wieku pojawiła się rzeźba św. Anny, która bardzo szybko zasłynęła łaskami. W 1499 r. starosta olsztyński Paweł ze Szczekocin herbu Odrowąż wybudował w miejscu objawień drewniany kościółek. Kaplica chroniąca w swym wnętrzu wizerunek św. Anny przetrwała do początku XVII stulecia. Opiekowali się nią kolejni księża proboszczowie z Przyrowa.
Kult św. Anny rozchodził się coraz szerzej. W 1609 roku prowizcjał polskich bernardynów, o. Bonawentura z Poznania uzyskał stosowne zezwolenia od biskupa krakowskiego Piotra Tylickiego i króla Zygmunta III Wazy. W tym samym roku rozpoczęto budowę kościoła oraz klasztoru.
Kościół został konsekrowany 27 sierpnia 1617 roku, natomiast klasztor ukończono w 1668 r. Bernardyni zadbali też o rozwój osady, która powstała w XVII wieku wokół klasztoru i przyjęła z czasem nazwę Świętej Anny.
Od 30 sierpnia 1869 roku gospodarzami klasztoru są Siostry Dominikanki.
Wnętrze kościoła w Świętej Annie
Ten barokowy kościół należy do piękniejszych dzieł sztuki sakralnej XVII wieku. Kolebkowo-krzyżowe sklepienie nawy jest pokryte polichromią z początku XVIII stulecia (odnowioną), przedstawiającą sceny ze Starego i Nowego Testamentu. Bardzo ładnie prezentuje się kopuła ozdobiona malowidłami.
Po obu stronach nawy znajdują się bogato zdobione ołtarze: św. Tomasz z Akwinu oraz Matki Bożej Niepokalanej (po lewej stronie), a także św. Dominika i św. Joachima (po prawej stronie od wejścia do kościoła).
Główny ołtarz kościoła zdobi drewniana polichromowana figura Chrystusa Ukrzyżowanego. Jednak w miesiącach maryjnych (maj, październik) figura jest zasłonięta obrazem Matki Boskiej Różańcowej.
Mimo że nie jestem wielkim fanem „turystyki sakralnej”, akurat to sanktuarium uważam za warte odwiedzenia. Przede wszystkim dlatego, że znajdując się na uboczu, dzięki czemu nie jest tłumnie odwiedzane przez turystów. Polecam sanktuarium w Świętej Annie.
